Miód rzepakowy ma łagodny, prawie niewyczuwalny zapach kwiatów rzepaku, jasną słomkową barwę i delikatny, neutralny smak. Szybko krystalizuje w strukturę drobnoziarnistą – jego stała konsystencja przypomina aksamitną pastę. Miód rzepakowy jest stosowany w leczeniu przeziębień i chorób wątroby. Wspomaga układ krwionośny i nerki. Uzupełnia niedobory wapnia, magnezu i żelaza. To jedna z najwcześniejszych w roku rodzimych odmian miodu. Kwiaty rzepaku wykorzystywane do jego produkcji, kwitną już na przełomie kwietnia i maja. Miód rzepakowy zawiera duże ilości cukrów tj. glukozy – na poziomie 50–52%, fruktozy na poziomie – 45–47% i jedynie 0,2–1% sacharozy. Nie należy się spodziewać, że miód rzepakowy jest niskokaloryczny. Zawiera niemal tyle samo kalorii co cukier tj. ok. 340 kcal w 100 g. Ten rodzaj miodu jest bardzo słodki.

Miód wielokwiatowy to najbardziej popularna i najczęściej spożywana w Polsce odmiana miodu. Ma on bardzo zróżnicowany smak w zależności od tego, z nektaru jakich kwiatów został wyprodukowany przez pszczoły. Jego barwy też nie można jednoznacznie określić – może być jasna, słomkowa ale też ciemno herbaciana. Antybiotyczne właściwości miodu wielokwiatowego są na średnim bądź niskim poziomie. Jest jednak niezastąpiony w walce z alergiami wziewnymi. Można śmiało stwierdzić, że jego właściwości zdrowotne skupiają się na wspomaganiu leczenia nieżytu alergicznego nosa (kataru siennego) i astmy oskrzelowej. Miód wielokwiatowy jest źródłem: krzemu, który działa odbudowująco na skórę i struktury kostno-stawowe a także pomaga wzmocnić włosy i paznokcie, prowitaminy A, która odpowiada za właściwe widzenie – jej niedobór powoduje „kurzą ślepotę” tzn. osłabienie widzenia po zmroku oraz uszkodzenie wzroku.

Miód akacjowy zwalcza wirusy, leczy zapalenia gardła, ma działanie wspomagające w kuracji chorób układu moczowego. Ma silne właściwości antybakteryjne. Znajduje też zastosowanie przy leczeniu antybiotykami, gdyż chroni układ pokarmowy przed drażniącym działaniem tych silnych leków. Miód akacjowy to pokarm, uczniów i osób, które pracują fizycznie. Ale uwaga! Odradza się jego stosowanie u osób z cukrzycą, bo ma wysoki indeks glikemiczny.

Właściwości lecznicze miodu lipowego warto wykorzystać w sezonie przeziębień o podłożu bakteryjnym i wirusowym a także panującej grypy. Znajduje on zastosowanie głównie w leczeniu schorzeń górnych i dolnych dróg oddechowych – polecany jest wspomagająco w przypadku zapalenia oskrzeli i płuc a to z uwagi na dużą zawartość lizozymu – enzymu o silnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Ma działanie napotne, przeciwgorączkowe i łagodzące kaszel. O tym, na co jeszcze pomaga miód lipowy, przeczytasz w naszym opracowaniu. Zapachu miodu lipowego nie da się pomylić z żadną inną odmianą miodu – to po prostu aromat kwitnących lip. W smaku dość ostry i lekko gorzkawy, wywołuje charakterystyczne drapanie w gardle. Z uwagi na swoje właściwości lecznicze jest jedną z najbardziej pożądanych i poszukiwanych odmian miodu w Polsce.

Miód faceliowy pomaga w leczeniu anemii, bo zawiera duże ilości żelaza i magnezu. Wzmacnia odporność, wspomaga w walce z grypą, przeziębieniem a także astmą oskrzelową. Ma łagodny, tradycyjny miodowy smak.

Miód gryczany ma silne właściwości przeciwzapalne, antybiotyczne i przeciwutleniające. Ponadto jest stosowany w leczeniu anemii z uwagi na dość dużą zawartość łatwo przyswajalnego przez organizm żelaza. Ma również właściwości wzmacniające układ odpornościowy i zwalcza miażdżycę. Miód gryczany ma charakterystyczny mocny, lekko cierpki smak i zapach gryki i jest nieco mniej słodki od innych odmian. Jest to jeden z ciemniejszych gatunków polskich miodów. Pszczoły produkują go w lipcu i sierpniu.

Miód spadziowy występuje w dwóch odmianach. Iglasty – o łagodnym smaku, z delikatną nutą żywicy, jest bardzo ciemny, w Polsce produkowany głównie ze spadzi z sosen i świerków. Miód spadziowy liściasty – na początku jest jasny, z upływem czasu i pod wpływem tlenu i światła – ciemnieje. Produkowany jest przede wszystkim ze spadzi klonowej, brzozowej czy bukowej. Skorzystaj z leczniczych właściwości miodu spadziowego, jeśli męczą Cię nawracające infekcje górnych dróg oddechowych.

Miód spadziowy, jako jedyny rodzaj miodu, nie jest produkowany z nektaru, który pszczoły zbierają z kwiatów. Z czego więc powstaje miód spadziowy? Wytwarzany jest przez pszczoły ze spadzi, która jest wydaliną mszyc żerujących na roślinach. Mszyce wysysają sok z roślin, z którego pobierają tylko potrzebne im białko, a w swoich wydalinach pozostawiają wszystkie cukry.

Miód leśny to miód nektarowo-spadziowy łączący zalety obydwu tych gatunków miodu. Spadź i nektar z których jest produkowany miód leśny, pochodzą z lasów, gdzie rośliny są mniej narażone na działania szkodliwych związków chemicznych czy zanieczyszczeń powietrza. Właśnie dlatego miód leśny jest tak bardzo ceniony.

Nawłoć, to roślina jesienna. Jest na tyle ekspansywna, by błyskawicznie zasiedlać tereny nieużytkowane rolniczo. Kwitnie wczesną jesienią. Pszczoły chętnie korzystają z jej nektaru przerabiając go na wyjątkowy miód. Miód nawłociowy stosuje się na poprawę ukrwienia kończyn dolnych, nerek oraz pozostałych narządów wewnętrznych. Sprawdza się przy leczeniu problemów dróg moczowych z kamicą nerkową włącznie. Działa moczopędnie. Poprawia wydzielanie żółci. Działa przeciwzakrzepowo i przeciwzapalnie, poprawia działanie układu krążenia, a dzięki łatwo przyswajalnym cukrom prostym poprawia działanie mięśnia sercowego.